Muziekgeschiedenis van 23 Februari

Howie Epstein overlijdt op 23 Februari 2003 aan de gevolgen van een overdosis heroine in een ziekenhuis in Santa Fe, New Mexico. Howard Norman Epstein wordt op 21 Juli 1955 in Milwaukee, Wisconsin geboren en is het meest bekend als bassist van Tom Petty & The Heartbreakers, waar hij vanaf 1982 al bij speelt. Epstein begint zijn carierre als bassist bij John Hiatt, eind jaren 70 en is te horen op het album Two Bit Monsters. een jaar eerder is Epstein ook te horen op het album Drop Down And Get Me van Del Shannon. Vanaf 1982 is Epstein de bassist bij de band van Tom Petty, en is voor het eerst te horen op het album Long After Dark. Ook speelt Howie Epstein mee op platen van ondermeer Bob Dylan, Warren Zevon en Stevie Nicks. "We are deeply saddened at the news of Howie's passing. It's difficult to put into words how much we loved him and will miss him. The world has lost a great talent and a kind soul. We can only take solace in knowing he is now at peace. Our thoughts and prayers are with his family and his many friends." aldus Tom Petty in een reaktie op het overlijden van Epstein. Howie Epstein is 47 jaar geworden.

Op 23 Februari 1964 treden The Beatles voor de derde keer binnen twee weken op in The Ed Sullivan Show. De opnamen zijn al gemaakt op 9 Februari 1964 nadat de groep uit Liverpool voor het eerst in dit Amerikaanse televisieprogramma heeft gespeeld. The Beatles spelen de volgende nummers: Twist And Shout, Please Please Me en I Want To Hold Your Hand.

Wanneer een menigte fans op 23 Februari 2006 in Buenos Aires, de hoofdstad van Argentinie zonder kaartje probeert het voetbalstadion binnen te dringen waar The Rolling Stones optreden breken er rellen uit. De politie zet een waterkanon in en schiet met rubberen kogels. De opstandige fans gooien stenen en flessen naar de agenten. Twintig mensen raken gewond. The Rolling Stones zijn in Argentinie in het kader van hun A Bigger Bang-wereldtournee die op 21 Augustus 2005 in Boston in de Verenigde Staten van start is gegaan.

In de Hitweek van 23 Februari 1967 staat een advertentie voor de eerste single van de Avant-garde popformatie Adjéèf The Poet, His Girl(s), His Friend(s) & The Rest Of The World(s). Op de A-kant staat Iekk I'm A Freak, een nummer geschreven door Adjéèf The Poet en Jan Abbing, de zanger van de Zaanse beatgroep John Hutton & The Devotions. De B-kant, Squafreckleman Comes Back, is van Adjéèf The Poet zelf. De single is geproduceerd door AVRO-discjockey Cees van Zijtveld. Een jaar later wordt Adjéèf The Poet onder zijn eigen naam Ad Visser presentator bij de AVRO op Hilversum 3. Op 15 mei 1968 is hij te horen in de eerste uitzending van Superclean Dreammachine. Ad Visser ontwikkelt, produceert en presenteert dit programma waarin synthesizerpop en symfonische rock voor het eerst airplay krijgen. Hij mixt de nummers aan elkaar, een op dat moment nog onbekend fenomeen in Nederland, en voegt ze aaneen met tussenstukken die hij zelf ter plekke bedenkt. Superclean Dreammachine wordt als tegenhanger van de hitparades een culthit bij vooral studenten, trendy jongeren en progressieve popliefhebbers. Het programma blijft zo'n 15 jaar bestaan en vestigt zich jaarlijks in de populariteitpolls. Onder de naam Superclean Dreammachine gaat Visser later ook optredens doen.

Linda Ulvaeus wordt op 23 Februari 1973 geboren als eerste kind van Agnetha en Bjorn Ulvaeus van ABBA. Zij zijn van 1971 tot 1979 met elkaar getrouwd. Stephen Calhoun Winwood wordt op 23 Februari 1993 geboren als derde kind en eerste zoon van de Engelse zanger/toetsenist Steve Winwood en zijn vrouw Eugenia Crafton. Steve en Eugenia Winwood hebben dan al twee dochters; Mary Claire Winwood (1987) en Elizabeth Dawn (1988) geboren. In September 1995 volgt nog een meisje, Lilian Eugenia.

Op 23 Februari 2000 ontvangt Elton John bij de uitreiking van de jaarlijkse Grammy's in het Staples Center in Los Angeles de Grammy Award voor Best Musical Show Album ( voor Aida). Elton John is er niet echt van onder de indruk want tijdens een persconferentie achteraf zegt hij: "Award shows like the Grammys are bullshit".

Bob Mayo, de gitarist in de band van Peter Frampton, overlijdt op 23 Februari 2004 in Bazel in Zwitserland aan de gevolgen van een hartaanval. Naar aanleiding van de dood van zijn gitarist worden de resterende elf data van de Europese tour van Peter Frampton afgezegd. "Bob was like a brother to me. We've performed and recorded together since 1975 and I will miss him a great deal. I have lost a close personal friend and a talented, professional, and outstanding musician. My heartfelt condolences to his family", aldus Peter Frampton. Bob Mayo wordt in 1952 in New York geboren. Begin jaren 70 ontmoet hij Peter Frampton. De twee worden goede vrienden en Mayo speelt een belangrijke rol in Frampton's begeleidingsgroep. Bob Mayo is ondermeer te horen op de grootste hit van Peter Frampton, Show Me The Way uit 1976. Het bijbehorende album Frampton Comes Alive gaat wereldwijd 12 miljoen keer over de toonbank. Vanaf 1979 doet Bob Mayo sessie-werk voor ondermeer Joe Walsh. Ook speelt hij mee op de Foreigner-albums Four uit 1981 en Agent Provocateur uit 1984. In 1992 voegt Bob Mayo zich weer bij het gezelschap muzikanten dat Peter Frampton begeleidt bij diens live-optredens, en is hij te horen de concert-albums Frampton Comes Alive 2 (1995), Live In Detroit (1999) en Now, het meest recente studio-album van Peter Frampton. Bob Mayo is 52 jaar geworden. Opvallend is nog dat een maand eerder in New York op 56-jarige leeftijd drummer John Siomos overlijdt. Siomos is de drummer op het album Frampton Comes Alive uit 1976.

Pink Floyd is van 23 tot 29 Februari 1972 in de Strawberry Studios in Chateau d'Herouville bij Parijs om het album Obscured By Clouds op te nemen. Obscured By Clouds, Pink Floyd's 7e album vormt de soundtrack bij de Franse film La Vallée van Barbet Schroeder en Paul Gégauff. De hoofdrol wordt gespeeld door Jérôme Beauvarlet. Obscured By Clouds wordt op 3 Juni 1972 uitgebracht, en komt op 10 Juni 1972 binnen in de Nederlandse LP Top 20. Obscured By Clouds haalt op 1 Juli 1972 de vierde plaats als hoogste notering. Naast de titelsong staan op dit album de volgende nummers: When You're In, Burning Bridges, The Gold It's In The... , Wots...Uh The Deal, Mudmen, Childhood's End, Free Four, Stay en Absolutely Curtains. Tijdens de opname geven David Gilmour en Roger Waters een interview aan ORTF TV. Dit interview wordt op 4 Maart 1972 in het programma Pop 2 door ORTF2 uitgezonden. Tijdens het interview zijn op de achtergrond fragmenten van Mudmen en The Gold It's In The... te horen.

The Killers slepen op 23 Februari 2009 haar voormalige manager Braden Merrick voor de rechter. De Amerikaanse rockgroep meent dat ze door hun ex-manager miljoenen dollars zijn misgelopen. De muzikanten betichten Merrick van incompetentie en oplichting, maar de exacte schade wordt niet gespecificeerd. De aanklacht is een antwoord op een zaak die Merrick zelf al sinds 2006 tegen The Killers en hun huidige manager heeft lopen. De artiesten hebben hem onterecht de laan uit gestuurd, vindt Merrick. Hij heeft een contract met de rockers tot 2007, maar wordt in Mei 2005 ontslagen. Via de rechter hoopt Merrick van elk van de afzonderlijke bandleden 16 miljoen dollar aan misgelopen inkomsten los te peuteren.

Ray Charles maakt op 23 Februari 2004 bekend dat hij zijn terugkeer op het toneel nog enige tijd uitstelt. De Amerikaanse zanger zegt tot Juni 2004 al zijn live-verplichtingen af, vanwege een heupoperatie die hij onlangs heeft ondergaan. Het herstel duurt echter langer dan verwacht. Volgens zijn woordvoerder is dit de eerste keer in zijn 53-jarige carriere dat Ray Charles van voorgenomen live-optredens moet afzien. Later in het jaar verschijnt het album Genius Loves Company, waarop Ray Charles duetten zingt met collega's als Norah Jones, Bonnie Raitt, James Taylor en Willie Nelson. Ook gaat in 2004 de bioscoopfilm draaien over het leven van Ray Charles. De hoofdrol in Ray, wordt vertolkt door Jamie Foxx die voor zijn rol een Oscar krijgt voor de beste mannelijke hoofdrol. Ray Charles maakt dit echter niet meer mee. Op 11 Juni 2004 overlijdt hij op 73 jarige leeftijd.

Vijf oude studio-albums van George Harrison liggen vanaf 23 Februari 2004 weer in de platenwinkel. De meeste, indertijd verschenen op zijn eigen platen-label Dark Horse, zijn al jaren niet meer leverbaar. Het betreft 33 ¹/з (1976), George Harrison (1979) Somewhere In England (1981), Gone Troppo (1982) en Cloud Nine (1987). Voor deze heruitgave zijn alle opnamen opnieuw digitaal gemasterd. Ieder album bevat tenminste één bonus-track. Bij The Dark Horse Years 1976-1992, de luxe-editie, zijn een zesde CD (Live In Japan) en een DVD gevoegd. Op Live In Japan staan hoogtepunten van de Japanse tournee van George Harrison uit 1991. George Harrison wordt begeleid door Eric Clapton, Andy Fairweather-Low, Nathan East, Ray Cooper, Steve Ferrone, Chuck Leavell en Greg Phillinganes. De DVD bevat live-opnamen, clips en een interview met Harrison, waarin hij ondermeer uitlegt hoe de naam Dark Horse is ontstaan.

Op 23 Februari 2009 overlijdt in zijn woonplaats Amsterdam de veelzijdige Nederlandse artiest en arts Jan de Cler. Jan de Cler wordt op 18 Mei 1915 in Den Haag geboren en begint zijn artistieke loopbaan als kunstschilder en illustrator. Als straatzanger wordt hij ontdekt door Herbert Perquin, een neef van KRO-oprichter Pastoor Perquin. In 1947 maakt hij zijn radiodebuut. Een jaar later wordt de Cler chef amusement van de KRO en bedenkt hij het show-programma Negen Heit De Klok, geinspireerd door het succes van De Bonte Dinsdagavondtrein van de AVRO. Vaste medewerkers aan Negen Heit De Klok zijn ondermeer Alexander Pola Jules de Corte en Kees Schilperoort. Jan de Cler zelf schrijft veel van de teksten en is elke week te horen als zanger. Beroemd wordt zijn kunst een enorm aantal lettergrepen in één ademtocht te zingen, vooral in het succesnummer De familie Van Tutte. Ook zingt hij iedere uitzending op de herkenningsmelodie een tekst die inhaakt op de actualiteit. Met Hup Holland Hup schiet de Cler in 1950 in de roos. De tekst is geschreven door de Cler. De melodie wordt gecomponeerd door Dico van de Meer en lijkt geinspireerd door het Duitse lied Ich Hab' Mich Ergeben (1820) van Hans Ferdinand Maßmann , dat door Johannes Brahms wordt verwerkt in zijn Akademische Festouvert (1880). Jan de Cler heeft weliswaar totaal geen verstand van voetbal, maar met de hulp van commentatoren als Leo Pagano en Frits van Turenhout krijgt hij het voor elkaar om bij iedere interland die door de KRO wordt uitgezonden een gelegenheidstekst te schrijven. Hup Holland Hup wordt in 1974, in het kader van de WK in Duitsland, nog op de plaat gezet door Jaap Dekker's Boogie Set. Door de jaren heen heeft Jan de Cler meegewerkt aan talloze radio- en televisieprogramma's. Daarnaast schrijft hij liedjes voor Johnny Jordaan en Wim Sonneveld en ook volgt hij, vanaf 1955, nog een studie medicijnen. In 1964 vestigt Jan de Cler zich als huisarts in Amsterdam. Zijn praktijk bexc3xabindigd hij pas in 1992. Jan de Cler is 93 jaar geworden.

Rick Astley treedt op 23 Februari 1989 op in Ahoy' Rotterdam. Dit is het eerste en tevens het laatste optreden van de Engelse zanger in Rotterdam. Rick Astley is vooral bekend van de hit Never Gonna Give You Up uit 1987 en wordt in 1985 ontdekt door de Britse producer Peter Waterman, die hem overhaalt om bij de studio van Stock, Aitken & Waterman te komen werken. Bij SAW werkte Rick Astley aanvankelijk als schoonmaker, maar tegelijkertijd wordt hij klaargestoomd voor een carriere in de muziek. De eerste solosingle Never Gonna Give You Up uit 1987 wordt direct een nummer 1-hit in ondermeer Groot-Brittannie, de Verenigde Staten en Nederland. Onder begeleiding van Stock, Aitken & Waterman scoort Rick Astley eind jaren '80 de ene wereldhit na de andere. Wanneer Astley in 1990 breekt met Stock, Aitken & Waterman wordt er al snel niets meer van de zanger vernomen.

De Britse muziekproducer Pete Waterman wordt op 23 Februari 2005 koninklijk onderscheiden. Uit handen van Koningin Elizabeth krijgt Waterman op Buckingham Palace de onderscheiding voor Officer Of The Order Of The British Empire. "She asked me about the songs. I was quite shocked she knew them." aldus Pete Waterman. die de onderscheiding krijgt wegens zijn verdiensten voor de popmuziek. Waterman vormt in de jaren tachtig samen met Matt Aitken en Mike Stock een succesvol producerstrio, dat aan de wieg staat van carrieres van artiesten als Kylie Minogue en Jason Donovan. Het productieteam Stock, Aitken & Waterman' scoort wereldwijd meer dan tweehonderd hitsingles met hun platenlabel PWL, en schrijft en produceert onder meer de hits Never Gonna Give You Up van Rick Astley, This Time I Know It's For Real van Donna Summer en I Should Be So Lucky van Kylie Minogue. De afgelopen jaren is Waterman vooral actief als jurylid in de Engelse versie van programma's als Idols en Popstars.

Met het nummer All The Man I Need, heeft Whitney Houston op 23 Februari 1991 haar negende Nr. 1 hit in Amerika in vijf jaar tijd. All The Man I Need is oorspronkelijk een nummer van Sister Sledge

Op 23 Februari 2007 verlaat drummer Martijn Bosman de Haagsche rockband Kane. "Na ruim vijf jaar is het voor mij tijd om afscheid te nemen en nieuwe wegen in te slaan. Ik wil mij verder ontwikkelen als muzikant, maar ik wil ook andere dingen gaan doen. Om in beweging te blijven moet je soms een onverwachte afslag nemen", aldus Bosman. Gitarist Dennis van Leeuwen en zanger Dinand Woesthoff vinden het jammer maar respecteren het vertrek van hun drummer. Van Leeuwen: "Ik wens Martijn dan ook niets dan goeds toe en ongelovelijk veel succes met zijn toekomstige projecten. And The Bushman will be back on stage, somewhere, no doubt!" Dinand Woesthoff laat weten: "We hebben zoveel gave dingen gedaan..veel heftige dingen ook, zeker niet alleen een partytrip...maar wow... het is oke man! De vibe is goed tussen ons. En dus kijk ik nu heel even terug. Ik kijk vooral vooruit. Martijn gaat verder met z'n ding doen. Wij gaan verder ons ding doen. Het is goed. Het is wat het is."

It Doesn't Matter Anymore van Buddy Holly komt op 23 Februari 1959 binnen in de Billboard Hot 100. Buddy Holly heeft het door Paul Anka geschreven nummer op 21 Oktober 1958 in New York opgenomen tijdens zijn allerlaatste opnamesessie. Holly komt op 3 Februari 1959 bij een vliegtuigongeluk om het leven. It Doesn't Matter Anymore bereikt de dertiende plaats

Melvin Franklin overlijdt op 23 Februari 1995 in het Cedars-Sinai Hospital in Los Angeles aan de gevolgen van een hartaanval. De zanger met de diepe basstem van The Tempations ligt dan al 6 dagen in een coma, na een aantal toevallen. Melvin Franklin wordt geboren op 12 Oktober 1942 in Montgomery, Alabama als David English. De naam Franklin neemt hij over van zijn stiefvader. Melvin Franklin is in 1961 een van de oorspronkelijke leden van The Temptations, en blijft tot zijn dood lid van de groep. Na Paul Williams, David Ruffin en Eddie Kendricks is Franklin het vierde originele Temptations lid dat overlijdt. Tijdens de begravenis zegt Berry Gordy Jr (Motown Records): "You could travel all over the world, stop at any door and ask about Melvin Franklin. You couldn't find anyone to say anything bad about him. He was the type of person that when he walked into a room, if it was dark, it would light up, and if it was lit up, it would become brighter." Melvin Franklin ligt begraven op het Forest Lawn Church Of The Hills in Hollywood Hills in California, en is 52 jaar geworden.

The Beatles beginnen op 23 Februari 1965 met de opnamen voor de film Help!, de opvolger van A Hard Days Night. De eerste dag wordt er gefilmd in het zwembad wat bij het Nassau Beach Hotel hoort. Een scene met Ringo Starr van die dag, wordt uiteindelijk niet in de film gebruikt.

Op 23 Februari 1979 spelen Dire Straits hun eerste concert als headliner in de Paradise Club in Boston. De groep bestaat op dat moment uit Mark Knopfler (Gitaar), David Knopfler (Gitaar) John Illsley (Bas), Pick Withers (Drums). Het is het begin van een uiterst succesvolle tour. 51 uitverkochte zalen in 38 dagen, meer dan 300 interviews, en vele promo optredens bij radio stations. Als de band in New York is, is hun debuut lp goud geworden, en wanneer er in Los Angeles wordt opgetreden is het inmiddels platinum. Wanneer Bob Dylan de groep ziet optreden nodigt hij Mark en Pick uit om mee te spelen op zijn volgende LP. Dire Straits is doorgebroken in Amerika.

In de Sky Bird Club in Nottingham in Engeland maakt Whitesnake op 22 Februari 1978 hun podium debuut. Wanneer Deep Purple in het voorjaar van 1976 uit elkaar valt, begint zanger David Coverdale aan een solocarriere, hetgeen leidt tot een samen met gitarist Mick Moody (o.a. ex-Tramline en ex-Juicy Lucy) plus gastmuzikanten gemaakt debuutalbum Whitesnake, De plaat doet het aardig en Coverdale besluit samen met Moody een groep te formeren. Via diverse line-ups, met als constanten gitarist Bernie Marsden (o.a. ex-Babe Ruth en ex-Wild Turkey), bassist Neil Murray (ex-Colosseum, ex-National Health) en drummer David Dowle (ex-Brian Auger, ex-Streetwalkers), begint Whitesnake met redelijk succes aan de weg te timmeren door veel en vaak op te treden.

Op 23 Februari 1989 wordt Isaac Hayes door een rechter in Atlanta veroordeeld tot een gevangenisstraf. Hij heeft een achterstand van $346,300 in het betalen van zijn alimentatie.

The Nits komen op 23 Februari 1980 op nummer 35 binnen in de Nederlandse Top 40 met hun single Tutti Ragazzi. Op de B-kant staat het nummer Harrow Accident. Zowel Tutti Ragazzi als Harrow Accident zijn afkomstig van Tent, het tweede album van The Nits. Deze LP is geproduceerd door Robert Jan Stips. Tutti Ragazzi is de eerste hit voor deze Amsterdamse groep die bestaat uit zanger/componist Henk Hofstede, bassist Alex Roelofs, gitarist Michiel Peters en drummer Rob Kloet. Tutti Ragazzi bereikt op 1 Maart 1980 een 31ste plaats in de Nederlandse Top 40. HUn grootste hit in de Nederlandse Top 40 hebben The Nits in 1983, wanneer Nescio op 23 April een achtste plaats haalt.

Gerard Joling ontvangt op 23 Februari 2007, vlak voor de uitzending van het SBS6 programma Sterren Dansen Op Het IJs, uit handen van zijn 76-jarige moeder het eerste exemplaar van zijn nieuwe album Maak Me Gek!. Maak Me Gek! komt op 3 Maart 2007 op een 5e plaats binnen in de Mega Album Top 100, en staat in de week van 7 April 2007 op de eerste plaats. Naast het titelnummer staan op deze plaat de volgende nummers: Heb Me Lief Alsjeblieft, Dan Ben Jij Dat Wel, Liefde (een duet met Ellemieke Vermolen), Ik Dans De Hele Nacht, Alsof Jij Bij Me Bent, Blijf Bij Mij (een duet met Andre Hazes), Maar Vanavond, Zomer Vol Hoop, Levenslang, Ik Ga Helemaal Uit Mijn Dak, Vannacht Laat Ik Jou Alle Sterren Zien en Tot Ik Slapen Kan.

The Rolling Stones staan op 23 Februari 1986 voor het eerst in vijf jaar weer samen op het podium tijdens een optreden in de 100 Club in Londen waar een herdenkingsconcert voor hun goede vriend Ian Stewart wordt gehouden. Ian Stewart is op 12 December 1985 aan een hartaanval overleden. Alle vrienden van Stewart en iedereen die ooit met hem gewerkt heeft is aanwezig, waaronder zijn ex-vrouw Cynthia, zijn zoon Giles, PP Arnold, Gered Mankowitz, Glyn Jones, Chuck Leavell, Bill Graham en Kenny Jones. Tijdens het optreden van de Rolling Stones staan ook Simon Kirk, Eric Clapton, Jeff Beck, Pete Townshend en Jack Bruce op het podium.

Op 23 Februari 1985 komt Nightshift van The Commodores op een 31ste plaats binnen in de Nederlandse Top 40. Op de B-kant van deze single staat I Keep Running. Nightshift staat vanaf 30 Maart 1985 drie weken op de eerste plaats. Nightshift is de eerste grote hit voor The Commodores sinds het vertrek van hun zanger, en voornaamste songwriter, Lionel Ritchie in 1982. Niet alleen Ritchie verlaat dan de groep, ook gitarist Thomas McCarly en producer James Antony Carmichel houden het voor gezien. Later in 1982 overlijdt ook nog de manager van The Commodores. Met de in 1984 nieuw aangetrokken zanger J.D. Nichols en producer Dennis Lambert wordt Nightshift in twee dagen op de band gezet. Het nummer is een ode aan Marvin Gaye en Jackie Wilson, die beide in 1984 zijn overleden.

Elvis Presley staat op 23 en 24 Februari 1957 in de de Radio Recorders Studio in Hollywood om de volgende nummers op te nemen: Don't Leave Me Now, I Beg Of You, One Night, True Love, I Need You So, Lovin' You en When It Rains It Really Pours. Elvis Presley wordt tijdens deze opname sessie bijgestaan door Scotty Moore, Tiny Timbrell (gitaar), George Fields (harmonica), Dudley A. Brooks, Gordon Stoker en Hoyt Hawkins (piano), Bill Black (bas) en D.J. Fontana (drums). The Jordanaires zorgen voor de achtergrondvocalen. De opname komen terecht op het album Loving You, de soundtrack van de tweede film met Elvis Presley in de hoofdrol.

Ofra Haza overlijdt op 23 Februari 2000 in het Tel Hashomer-ziekenhuis in Ramat Gan aan de gevolgen van Aids. Ofra Haza wordt op 19 November 1957 geboren in Tel-Aviv, en groeit op in de arme Hatikva-buurt van Tel-Aviv. Haza wordt ontdekt door Bezalel Aloni, die leiding geeft aan een zingende jeugdgroep in haar wijk. Hij wordt haar producer, huiscomponist en mentor. Haza's doorbraak is met Sjier Hafrecha (op muziek van Zvika Pick). De doorbraak met dit 'lied van een sletje' is paradoxaal, omdat zijzelf zeer traditioneel is. Het is tevens het titellied van de film Schlager, waarin ze ook acteert. Vele Israxc3xablische hits en meermalige verkiezingen tot zangeres van het jaar door verschillende radiostations zouden volgen. Haar internationale debuut maakt Ofra Haza tijdens het Eurovisie Songfestival van 1983, met het nummer Chai (in het Engels High), waarmee ze uiteindelijk een tweede plaats haalt. In 1988 scoort Haza haar grootste internationele hit met het nummer Im Nina' Lu, van het album Fifty Gates Of Wisdom. Ook boekte ze internationale successen met het nummer Temple Of Love (samen met de groep The Sisters Of Mercy), My love Is For Real (met Paula Abdul) en zingt ze in de film The Prince Of Egypt uit 1998. (1998). Ofra Haza is 41 jaar geworden.

Petula Clark heeft op 23 Februari 1961 haar eerste Nr. 1 hit in Engeland met het nummer Sailor. Op de B-kant staat het nummer My Heart. In totaal heeft Petula Clark meer dan twintig Top 40 hits in Engeland. Pas in Februari 1967 scoort zij haar tweede nummer 1 met het nummer Downtown.

Liam Gallagher wordt op 23 Februari 1998 voorgoed op de zwarte lijst gezet van de vliegmaatschappij Cathay Pacific Airlines. De zanger van Oasis heeft zich ernstig misdragen op een vlucht van Hong Kong naar Perth in Australie. Zo heeft Gallagher passagiers lastig gevallen, gevloekt, gerookt, en lopen gooien met allerlei dingen naar het personeel. Volgens de PR manager, Ken Morton, waren de gedragingen van Liam Gallagher zo erg, dat de piloot heeft gedreigd terug te vliegen naar Hong Kong. "The captain has absolute discretion in these situations to do whatever he sees as necessary to ensure his passengers' safety, which can include diverting to another airport and offloading passengers he considers pose a threat", aldus Ken Norton. Over het waarom Liam Gallagher nooit meer mag vliegen met Cathay Pacific zegt Ken Norton: "Cathay Pacific has taken the decision to refuse any further carriage to Liam Gallagher and people known to have been causing a nuisance on the flight in question. Passenger safety is most definitely a priority at Cathay Pacific. We go to great lengths to ensure our operations are safe and never hesitate to take any necessary course of action when safety is in question."

Op 23 Februari 2007 ondergaat Koen Wauters een kijkoperatie. Tijdens de opnamen van de nieuwe videoclip voor het nummer De Tegenpartij heeft de zanger van Clouseau op 21 Februari 2007 een scheur in een meniscus opgelopen. "Het is heel stom gebeurd, ik heb gewoon een foute draaibeweging gemaakt. Vermoedelijk is mijn binnen meniscus gescheurd. Mijn knie is nu opgelapt met tape, ik laat foto's en een scan maken. We zullen wel zien hoe ernstig het is. Ik kan niet op mijn rechterbeen steunen en de pijnscheuten volgen elkaar in snel tempo op." aldus Koen Wouters. Wauters zelf denkt snel weer op de been te zijn voor de promotie van het nieuwe Clouseau-album Vonken En Vuur.

Vanaf 23 Februari 1968 ligt de single Delilah van Tom Jones in de platenwinkel. Delilah is op 20 December 1967 in de Olympic Studios in Londen opgenomen. Het nummer is geschreven door Les Reed en Barry Mason. Delilah komt op 28 Februari 1968 de Engelse hitparade binnen, en bereikt de tweede plaats. Ook in Nederland is de single een nummer 2-hit.

Paul 'Bonehead' Arthurs, de ritme-gitarist van Oasis wordt op 23 Februari 1999 door de politie van Londen gearresteerd wegens openbare dronkenschap. Na zijn arrestatie wordt Arthurs meegenomen naar het bureau waar hij in de cel wordt gezet. Slechts enkele uren later wordt Paul Arthurs weer vrijgelaten. Een woordvoerder van de politie verklaart: "At about 11:30pm security staff at the Tommy Hilfiger store in New Bond Street drew a passing police officer's attention to a 33-year-old man shouting and swearing at them. Mr Arturs was told by the constable to leave the area, but declined to do so and continued to shout and swear at security staff. Mr Arturs was arrested for being drunk and disorderly and was taken to West End Central police station, where he later received a formal warning for being drunk and disorderly and where he was released at 4:30am." Een woordvoerder van Oasis verklaart dat het incident door de politie verkeerd is beoordeeld, en dat daarom Arthurs weer snel vrijgelaten wordt.

Brian Matthew presenteert op 23 Februari 1963 een nieuwe aflevering van Thank Your Lucky Stars. Matthew ontvangt The Beatles (zijn spelen Please Please Me), Billy Fury, Jet Harris en Tony Meehan, Carol Deene, Duffy Power, Billie Davis en The Clyde Valley Stompers. Thank Your Lucky Stars wordt uitgezonden door de Britse commerciele omroep ABC.

The Jimi Hendrix Experience staat op 23 Februari 1969 in de Speakeasy in London. Hendrix doet ondermeer een jam-sessie met de aanwezige Jim Capaldi, Dave Mason en Alan Price.

In het Shrine Auditorium in Los Angeles worden op 23 Februari 1978 de Grammy Awards 1977 uitgereikt. De voor de 20ste keer gehouden Grammy Award uitreiking wordt gepresenteerd door John Denver. Winnaars zijn ondermeer Kenny Rogers voor Best Country Vocal Performance Male (Lucille), The Eagles voor Record Of The Year (Hotel California) en Fleetwood Mac voor Album Of The Year (Rumours). Vijf jaar later, op 23 Februari 1983 wordt opnieuw in het Shrine Auditorium in Los Angeles de 25ste editie van de Grammy Awards gehouden. Toto is met zeven Grammy's prijzen de grote winnaar. Toto krijgt de beeldjes ondermeer voor Record Of The Year (Rosanna), Album Of The Year (Toto IV), Producer Of The Year, Best Instrumental Arrangement Accompanying Vocals (Rosanna) en Best Vocal Arrangement for Two Or More Voices (Rosanna). Andere winnaars zijn Marvin Gaye, Men At Work, Lionel Richie, Joe Cocker, Jennifer Warnes, Survivor en Pat Benatar. Tijdens de uitreiking van de 42ste Grammy Awards op 23 Februari 2000 in het Staples Center in Los Angeles is Carlos Santana (foto) met acht Grammy's de absolute winnaar. Santana krijgt de beeldjes voor zijn album Supernatural dat in 1999 is uitgebracht. Andere Grammy-winnaars in 2000 zijn ondermeer Christina Aguilera, Sting, Eminem, Sarah McLachlan, Cher en Sheryl Crow.

Op 23 Februari 1983 wordt vanuit het Congresgebouw in Den Haag het Nationaal Songfestival op televisie uitgezonden. Het programma wordt gepresenteerd door Ivo Niehe. Bernadette wint met Sing Me A Song, en gaat op 23 April 1983 in Munchen, West-Duitsland Nederland vertegenwoordigen tijdens de internationale finale van het Eurovisie Songfestival. Bernadette wordt uiteindelijk zevende. Corinne Hermes wint voor Luxemburg met Si La Vie Est Cadeau. Deze single komt op 14 Mei 1983 tot een 19e plaats in de Top 40. Bernadette komt met Sing Me A Song op 16 April 1983 niet hoger dan een 28ste plaats in de Nederlandse Top 40.

Vanaf 23 Februari 1987 ligt The Great Pretender van Freddie Mercury in de platenwinkel. The Great Pretender is geschreven door Buck Ram en in 1955 als eerste door The Platters op de plaat gezet. De versie van Freddie Mercury komt op 21 Maart 1987 de Nederlandse Top 40 binnen, en haalt op 11 April 1987 een negende plaats als hoogste notering.

Vanuit Marcanti Plaza in Amsterdam wordt op 23 Februari 1997 het 37ste Nationaal Songfestival op televisie uitgezonden. Het programma wordt gepresenteerd door Bart Peeters en Joop van Zijl. De groep Mrs. Einstein mag zes nummers zingen, waaruit een vakjury en een publieksjury een keuze moet maken. UIteindelijk valt de keuze op het nummer Niemand Heeft Nog Tijd. Tijdens de internationale finale van het Eurovisie Songfestival, op 3 Mei 1997 in het Ierse Dublin, stellen Suzanne Venneker, Paulette Willemse, Saskia van Zutphen, Marjolijn Spijkers en Linda Snoeij teleur. Mrs. Einstein krijgt slechts vijf punten en eindigen op een gedeelde tweeentwintigste plaats. Katrina & The Waves winnen voor Engeland met Love Shine A Light. Niemand Heeft Nog Tijd flopt ook als single in Nederland. Katrina & The Waves daarentegen staat vanaf 7 Juni 1997 twee weken op een vierde plaats in de Nederlandse Top 40 met Love Shine A Light.

Met een optreden in de Kemper Arena in Kansas City, Missouri begint Michael Jackson op 23 Februari 1988 aan het Amerikaanse gedeelte van zijn Bad-wereldtournee. Deze eerste solotournee van Michael Jackson is op 12 September 1987 in het Korakuen-stadion in Yokohama in Japan van start gegaan. Op 5, 6 en 7 juni 1988 geeft Michael Jackson drie uitverkochte concerten in De Kuip in Rotterdam. Op 24 januari 1989 is het laatste concert van de Bad-tournee in Los Angeles. In zestien maanden heeft Michael Jackson dan in vijftien landen 123 concerten gegeven voor 4,4 miljoen mensen. Zijn eerste wereldtournee levert de zanger $125 miljoen op.Tijdens de tour schenkt Jackson in elke stad waar hij speelt geld aan goede doelen, weeshuizen en ziekenhuizen.

Stichting Conamus reikt op 23 Februari 1988 in Hotel Krasnapolsky in Amsterdam de Gouden Harpen uit. Winnaars zijn cabaretier Jos Brink, zangeres Mieke Telkamp, zanger/componist Hans Vermeulen en tekstschrijver Willem Wilmink. De Zilveren Harp gaat naar De Meisjes. Deze zanggroep bestaat uit Carolina Mout, Paulette Willemse, Saskia van Zutphen en Suzanne Venneker. In 1990 veranderen zij hun naam in Mrs. Einstein.

Op 23 Februari 1970 bereikt het album Morrison Hotel van The Doors in Amerika de gouden status. Na het enigszins tegenvallende vorige album van The Doors, The Soft Parade, keert de groep weer terug naar het oude vertrouwde geluid. Jim Morrison: "Our music has returned to the earlier form, using just four instruments. We felt we'de gone too far in the other direction. and wanted to get back to the original basic format. The Doors are basically a blues-oriented group with heavy dosages of rock and roll, a moderate sprinkling of jazz, a minute quantity of classical influences, and some popular elements. But basically, a white blues band". Op Morrison Hotel worden zanger Jim Morrison, gitarist Robbie Krieger, toetsenist Ray Manzarek en drummer John Densmore bijgestaan door Lonnie Mack en Ray Neopolitan op bas en John Sebastian ( onder de naam G. Puglese) op mondharmonica. De hoes van het album is gemaakt op 1246 South Hope Street in Los Angeles. Morrison Hotel bereikt een vierde plaats in de albumlijst van Billboard. In Nederland komt het album op 20 Juni 1970 op nummer 17 binnen in de albumlijst en is na nog een week op 17 te hebben gestaan daarna alweer uit de lijst verdwenen.

Na 601 opvoeringen is op 23 Februari 2003 in het Beatrix Theater in Utrecht de laatste voorstelling van Saturday Night Fever. Deze musical is op 24 Juni 2001 in premiere gegaan. Joost de Jong speelt/zingt in Saturday Night Fever de hoofdrol als Tony Manero. Chantal Janzen is zijn vriendin, Stephanie. De rol van de diskjockey Monty wordt bijna twee jaar lang afwisselend gespeeld door Michael Diederich, Carlo Boszhard, Tony Neef en Danny Rook.

Op 23 Februari 1964 worden opnamen gemaakt voor een nieuwe aflevering van Thank Your Lucky Stars. Dit televisieprogramma wordt op 29 Februari 1964 uitgezonden door de Britse commerciele omroep ABC. The Rolling Stones zijn te zien met Not Fade Away. Verder zijn er optredens van Bobby Vee, Kathy Kirby, The Hollies, Big Dee Irwin, The Lorne Gibson Trio en Chad & Jeremy. Thank Your Lucky Stars wordt gepresenteerd door Brian Matthew.

Muziek Jarige Op 23 Februari

1944: Johnny Winter - Gitarist USA
1944: Mike Maxfield - Billy J Kramer & The Dakotas Gitaar
1946: Rusty Young - Poco Pedal Steel Gitaar
1949: Tex Comer - Ace Bas
1950: Steve Priest - The Sweet Gitaar
1952: Brad Whitford - Aerosmith Gitaar
1955: Howard Jones - Zanger Engeland
1955: Zeke Manyika - Orange Juice Drums
1958: Ria Brieffies - Dolly Dots Zangeres († 20 Juli 2009)
1958: David Sylvian (David Batt) - Japan Zanger
1959: Linda Nolan - The Nolan Sisters Zangeres
1962: Michael Wilton - Queensryche Gitaar
1963: Rob Collins - The Charlatans Toetsen
1964: John Norum - Europe Gitaar
1973: Olaf Lasse Johansson - The Cardigans Toetsen